درروییدن سنگهای اذرین صدایت که اموزنده بودند در قصیده اندوه ودر تبخیر
غم ودر زنگار بستن دانه های جیوه ای تنهایی تو درپناه عدسی های محدب
چشمانمان قدم می زدی و تجزیه میکردی وقتی از قطب نمای مشکلات
مردم می گفتی نگاهت لبریز از عشق بود وتو میگفتی که تفریق را باید
بیاموزم تا یاس دلتان راتفریق کنید
:: برچسبها:
دلنوشته غم فراق,
|